Żegnamy Tadeusza Drewnowskiego
Tadeusz Drewnowski (1926 – zm. 13.09.2018) był przede wszystkim krytykiem literackim, oddanym literaturze. Jego role dziennikarza, profesora i nauczyciela akademickiego dają się sprowadzić do tej podstawowej działalności w służbie słowa.
Jego trwałe, podstawowe dokonania – to edycje: pism Tadeusza Borowskiego oraz dzienników Marii Dąbrowskiej, których przygotowaniem do druku zajmował się od lat osiemdziesiątych XX wieku. Spod jego ręki wyszły kolejne skrócone wersje, a wreszcie Tadeusz Drewnowski – zatroskany o stan papieru oryginału – doprowadził w 2009 roku do pełnego, trzynastotomowego wydania, walcząc z oporem wydawnictw, które odmawiały zajęcia się tak dużym tekstem. Z kolei wydanie dzieł Borowskiego, podjęte po roku 2000, poszerzyło kanon tekstów tego pisarza o wiele nieznanych utworów.
Książki monograficzne Tadeusza Drewnowskiego dotyczą twórczości Marii Dąbrowskiej, Tadeusza Różewicza i Tadeusza Borowskiego. Wykłady prof. Drewnowskiego na Uniwersytecie Warszawskim złożyły się na „Próbę scalenia”, oryginalny zarys syntetyczny literatury polskiej XX wieku, w którym wykorzystał swoją bogatą erudycję, gromadzoną od początku działalności krytycznej.
Był też Drewnowski autorem kilku książek wspomnieniowych, inteligentnych, napisanych z werwą i niezbędnych jako źródło do dziejów prasy literackiej po II wojnie.
Tadeusz Drewnowski był jednym z założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; działał także w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Krytyków Literackich (wraz z Ryszardem Matuszewskim).